W artykule omówiono zagrożenia dla konstrukcji żelbetowych oraz stalowych w infrastrukturze wod-kan oraz zaproponowano dobór systemu naprawczego.

Infrastruktura wodno-kanalizacyjna obejmuje szereg obiektów, które, współdziałając ze sobą, tworzą system zdolny do zaopatrywania mieszkańców w wodę, a następnie do odprowadzenia ścieków do oczyszczalni. Każdy z tych elementów musi pracować sprawnie i nie może stanowić zagrożenia dla jakości wody czy też wytrzymałości konstrukcyjnej. W systemie zaopatrzenia w wodę najsłabszym ogniwem jest najczęściej zbiornik magazynujący wodę surową bądź też uzdatnioną gotową do przesyłu. Spory problem stanowi też wiek tego typu konstrukcji, gdyż najczęściej są to obiekty budowane w latach 70. bądź 80. ub.w., kiedy jakość materiałów i wykonanie prac pozostawiały wiele do życzenia. Zbiorniki zazwyczaj były konstrukcjami żelbetowymi, a rzadziej (i w przypadku mniejszej objętości) stalowymi. W celu wydłużenia żywotności zbiorników betonowych nakładano dodatkowe powłoki ? np. chlorokauczuk, jednak pod wpływem działania wody i tak następowała powolna korozja betonu. Dodatkowo dochodziło jeszcze do przesiąkań wód ? infiltracja i eksfiltracja (najczęściej w miejscach przejść armatury przez ściany), co powodowało pogorszenie jakości wody, a do tego eksploatator stacji SUW nie może dopuścić. Spory problem stanowią zbiorniki o konstrukcji stalowej, budowane najczęściej w celu zaopatrywania mieszkańców mniejszych miast oraz wi...