Powstrzymywanie procesów degradacji środowiska przyrodniczego powinno być podstawowym celem gospodarowania przestrzenią, a jego jakość głównym aspektem rozwoju lokalnego. Człowiek przez swą działalność cały czas przekształca swoje otoczenie, wpływając tym samym na otaczający krajobraz. Zachodzące w ostatnich latach w naszym kraju przemiany ustrojowe spowodowały gwałtowny rozwój systemu osadniczego, szczególnie obszarów wiejskich.
Zmiany społeczno-gospodarcze, niosące wzrost uprzemysłowienia i urbanizacji, zasadniczo przekształciły krajobraz wsi. Wprawdzie poprawiły się warunki życia na wsi dzięki wzrostowi standardu zamieszkania, dostępności komunikacyjnej czy też jakości świadczonych usług, jednak nowa zabudowa – poprzez swą spontaniczność i nieskoordynowaną ekspansję – wpływa niekorzystnie na układ przestrzenny, kompozycję urbanistyczną i powiązanie wsi z otaczającym krajobrazem1, 2.

Elementy wsi
Na obszarach wiejskich można zauważyć tendencję do wysokiego przyrostu migracyjnego z terenów miast, gdzie narastają trudności z życiem w zdegradowanym środowisku przyrodniczym i społecznym. Wieś przyjmuje funkcję „sypialni” dla pobliskiej aglomeracji miejskiej, co pociąga za sobą stały wzrost zabudowy mieszkaniowej typu jednorodzinnego dla ludności utrzymującej się ze źródeł pozarolniczych, czasami łączących dwa źródła utrzymania.
Chaotyczne rozprzestrzenianie się tej zabudowy powoduje nadmierne przejmowanie ...