Rośliny energetyczne – przegląd
Podjęcie decyzji o założeniu plantacji energetycznej wymaga uwzględnienia: warunków siedliskowych, wymagań agrotechnicznych roślin, technologii zbioru i przechowywania biomasy, jakości surowca, technologii wykorzystania biomasy oraz opłacalności. Rośliny energetyczne, które nadają się do uprawy w Europie, to: słonecznik (Helianthus annuus), rzepak (Brassica napus ssp. Oleifera), lnicznik (Camelina sativa) oraz wilczomlecz (Euphorbia lathyris). Podobne, równie dobre zastosowanie mają trawy jednoroczne – zboża, sorgo, kukurydza – oraz wieloletnie trawy typu C3 (trzcina, mozga trzcinowata) i C4 (miskanty, spartina, palczatka Gerarda, proso rózgowate, trzcina laskowa). Wśród roślin energetycznych rosnących w Europie znaleźć można również szybko rosnące drzewa (wierzba, topola, eukaliptus), jak i byliny dwuliścienne, tzn. karczoch (Cynara), topinambur, sylfia, rdesty (japoński i sachaliński) i ślazowiec pensylwański. Potencjał plonotwórczy tych roślin waha się od kilkunastu do 25-30 t suchej masy z ha w ciągu roku i kilkakrotnie przewyższa plon słomy pozostającej po zbiorze zbóż i rzepaku.
Rośliny drzewiaste szybkiej rotacji
Określenie „drzewiaste plantacje szybkiej rotacji” odnosi się do plantacji d...