Petteria łuskowata (Petteria ramentacea (Sieber) C. Presl.) należy do rodziny bobowatych (Fabaceae). Nazwa rodzajowa upamiętnia dawnego geografa i botanika austriackiego Franza Pettera (1789?1858), a nazwa gatunkowa wywodzi się od łacińskiego słowa ramentum, oznaczającego trociny lub wióry, co ma przypominać ciernisto (łuskowato) ukształtowane przylistki. W stanie naturalnym występuje na Półwyspie Bałkańskim ? w Chorwacji, Bośni, Serbii i północnej Albanii. Rośnie tam na terenach o charakterze stepów i w suchych lasach, na glebach ubogich, o odczynie lekko kwaśnym do alkalicznego. Są to gleby piaszczyste, piaszczysto-żwirowe i piaszczysto-gliniaste. Nie omija jednak gleb i stanowisk świeżych, czyli lepiej uwilgotnionych. Do uprawy została wprowadzona w 1838 r., lecz obecnie spotykana jest bardzo rzadko. W Polsce w 1999 r. starsze rośliny rosły w ogrodach botanicznych w Lublinie, Poznaniu i we Wrocławiu, a młode w arboretum SGGW w Rogowie i Ogrodzie Botanicznym PAN w Warszawie.

Opis gatunku

Petteria łuskowata jest jedynym gatunkiem w obrębie rodzaju Petteria. Wyglądem i kwiatami przypomina złotokap pospolity (Laburnum anagyroides Medik.). Jest krzewem osiągającym wysokość 2?3 m, w młodości rosnącym pionowo w górę, później rozrasta się bardziej na szerokość. Pędy na początku są przylegająco owłosione, później nagie. Liście ułożone skrętolegle są trójlistkowe i mają przylistki. Zaok...