Ochrona zieleni, drzew i krzewów w prawie karnym zawarta jest m.in. w art. 144 kodeksu wykroczeń. Dwa zamieszczone w nim wykroczenia mają zasadniczo odmienny ciężar gatunkowy, co znalazło także wyraz w istotnym zróżnicowaniu za nie sankcji.

Artykuł 144 kodeksu wykroczeń (k.w.) z 1971 r. zamieszczony jest w rozdziale XVII „Wykroczenia przeciwko urządzeniom użytku publicznego”. Przepis ten składa się z trzech paragrafów. Paragraf pierwszy stanowi, że kto na terenach przeznaczonych do użytku publicznego niszczy lub uszkadza roślinność albo depcze trawnik lub zieleniec lub też dopuszcza do niszczenia ich przez zwierzęta znajdujące się pod jego nadzorem, popełnia wykroczenie zagrożone karą grzywny od 20 do 1000 zł albo nagany. Paragraf drugi przewiduje znacznie poważniejsze wykroczenie, które popełnia ten, kto usuwa, niszczy lub uszkadza drzewa lub krzewy stanowiące zadrzewienie przydrożne lub ochronne albo żywopłot przydrożny. Wykroczenie to jest zagrożone karą aresztu (od 5 do 30 dni), ograniczenia wolności (w wymiarze jednego miesiąca) albo grzywny (od 20 do 5000 zł). Natomiast paragraf trzeci pozwala na orzeczenie nawiązki do wysokości 500 zł (na rzecz pokrzywdzonego, co wynika z art. 32 k.w.) wobec sprawcy, który popełnił wykroczenie określone w §l lub 2. Okazuje się, że w art. 144 k.w. zos...