Odprowadzanie wód deszczowych z obszarów zurbanizowanych stanowi coraz większy problem – zarówno ze względu na ciągły rozwój aglomeracji, jak i z uwagi na postępujący proces starzenia się sieci odwadniających. Realizowane obecnie liczne inwestycje związane z kanalizacją koncentrują się na tworzeniu kanałów sanitarnych oraz budowie i modernizacji oczyszczalni ścieków.
Stosunkowo niewielkie środki są kierowane na miejskie systemy odwodnienia (głównie przy okazji większych inwestycji drogowych). Jeżeli już są podejmowane nowe inwestycje, to najczęściej opierają się one o tradycyjne metody obliczeniowe (metoda granicznych natężeń, wzór Błaszczyka dla obliczania natężeń opadów miarodajnych), zaś wymagania administracyjne sprowadzają się do spełnienia obecnie obowiązujących, dość archaicznych przepisów prawnych. Jest to typowe podejście zgodne z tzw. koncepcją „końca rury”, która w krajach rozwiniętych została jednoznacznie oceniona jako nieefektywna i szkodliwa dla środowiska. Dlatego ważną kwestią jest to, by modernizację i rozbudowę systemów odprowadzania wód opadowych prowadzić zgodnie z obecnie preferowanymi tendencjami światowymi, które obejmują kilka działań. Jednym z nich jest ograniczanie dopływu wód opadowych do systemów podziemnych poprzez ich infiltrację do gruntu, wykorzystanie gospodarcze czy też retencję w zbiornikac...