Rozdrabnianie materiałów porowatych i hiperplastycznych jest powszechnie spotykanym procesem w recyklingu. W artykule skupiono się na rozwiązaniach inżynierii rozdrabniania materiałów porowatych oraz hiperplastycznych w aspekcie właściwości produktów, procesów i efektów, np. wydajności.

Hiperplastyczność to wysoka technologiczna zdolności ciał do zmiany kształtu pod obciążeniem nierozdzielczym (bez pęknięcia), a po usunięciu obciążenia (wywołującego tę zmianę) powrót do pierwotnej postaci1. Obiekty, zespoły, element, materiały, tworzywa (również surowce) porowate, w tym opony pojazdów, są rodzajem lekkich struktur komórkowych. Struktury te możemy podzielić na zasadnicze grupy. Pierwsza z nich to obiekty, zespoły, elementy konstrukcji – wytrzymałe, stateczne i o małej masie jednostkowej, np. opony pojazdów. Następną tworzą materiały, tworzywa konstrukcyjne i poużytkowe o potencjalnej użyteczności konstrukcyjnej, wytwórczej lub środowiskowej, np. rury lub kształtowniki z tworzyw polimerowych. Kolejna to tworzywa porowate gąbczaste, zwane kanalikowymi (o porach otwartych i wzajemnie łączących się). Ostatnią wyróżniona grupa to tworzywa porowate piankowe (o porach zamkniętych), które wytwarza się w wyniku zwiększenia litej objętości tworzywa (spienianie) lub bez jej zwiększenia (wypłukiwanie). W postaci struktur lekkich, porowatych produkuje się np. t...

Wykup dostęp do płatnych treści Portalu Komunalnego!

Chcesz mieć dostęp do materiałów Portalu Komunalnego Plus?