Wśród roślin iglastych sosny wyróżniają się wysoką odpornością na upał, suszę oraz zanieczyszczenie powietrza i jeśli tylko nie są narażone na działanie aerozolu solnego, dobrze rosną także na terenach miejskich.

Sosny (Pinus) to najczęściej duże drzewa, dorastające do 20-40 m wysokości. Ich cechą charakterystyczną są igły, a właściwie ich liczba w pęczku, dlatego wyróżniamy sosny dwu-, trój- i pięcioigielne (ale może ich być od 1 do 8 szt.). Sosny są roślinami jednopiennymi o kwiatach rozdzielnopłciowych. Kwiaty męskie, najczęściej żółte, pojawiają się u nasady pędów. Z kwiatów żeńskich powstają często ozdobne szyszki, osiągające u niektórych gatunków imponujące rozmiary (nawet do 50 cm długości u P. lambertiana). Szyszki zwykle otwierają się na drzewach, uwalniając nasiona, często z charakterystycznym trzaskiem podczas suchej, upalnej pogody. U niektórych gatunków (np. u sosny limby czy sosny koreańskiej) szyszki opadają w całości na ziemię i po pewnym czasie rozpadają się. Starsze egzemplarze sosen mają także wręcz ozdobną korę. Za najciekawszą uchodzi kora pochodzącej z Chin sosny plamistokorej (P. bungeana), która jest gładka, łuszcząca się brązowymi, zielonymi i prawie białymi płatami. W Polsce gatunek ten może rosnąć tylko w cieplejszych rejonach kraju. Z pięknej kory słyną starsze okazy sosny czarnej (P. nigra), której kora jest głęboko spękana, jasnoszara, a w zagłębieniach prawie czarna.

...