Sprawa OZE w systemie elektroenergetycznym
W 2014 roku UE wyznaczyła krajom członkowskim nowe cele związane z realizacją polityki klimatycznej w horyzoncie do 2030 r.
W szczególności określono wymagany stopień redukcji emisji gazów cieplarnianych do poziomu 40% (względem punktu odniesienia z 1990 r.) oraz wskazano wymóg uzyskania co najmniej 27% udziału energii OZE w energii konsumowanej.
Sytuacja ta zmusza do podejmowania działań wspomagających realizację tych celów. Udział OZE w pokryciu zapotrzebowania na energię elektryczną ma swoją specyfikę, którą warto podkreślić w nawiązaniu do pracy systemu elektroenergetycznego. W Polsce dużym potencjałem rozwoju charakteryzują się źródła odnawialne z zakresu technologii: wiatrowych, fotowoltaiki (PV) i biogazu.
Z punktu widzenia bilansowania systemu elektroenergetycznego szczególnie istotne są te źródła, które pracują blisko odbiorcy, a więc ich produkcja może być konsumowana bez dodatkowych strat przesyłowych. Generowana w ten sposób energia nie obciąża sieci przesyłowych oraz pozwala na zachowanie rezerw mocy w elektrowniach systemowych. Umożliwi to także zmniejszenie rezerw mocy wymaganych z tytułu pracy źródeł o nieprzewidywalnej charakterystyce pracy oraz towarzyszących im kosztów, co dodatkowo wpłynie na podniesienie bezpieczeństwa energetycznego KSE nie tylko w horyzoncie operacyjnym, ale także długoterminowym.
Przewidywalne źródło energii ? biogaz