Miasto Nowy Tomyśl, liczące dziś niemal 16 tys. mieszkańców, powstało w drugiej połowie osiemnastego stulecia. Jego szczególny rozwój nastąpił na początku ubiegłego wieku. W 1906 r. powstały miejskie wodociągi, które w tym roku obchodzą jubileusz – stulecie istnienia.

Na przełomie XIX i XX wieku w mieście istniało 10 publicznych studni wodociągowych na głównych ulicach i obu rynkach. Oprócz tego funkcjonowały liczne studnie prywatne. Lokalizacja wieży ciśnień i zakładu wodociągów obok gazowni nie była przypadkowa, ponieważ w dobudówce do wieży znajdowała się stacja pomp. Pracowały tam pompy tłokowe z silnikami spalinowymi firmy „Deutz”, zasilane gazem miejskim. W wieży ciśnień o konstrukcji murowanej znajdował się zbiornik stalowy nitowany o pojemności 100 m3. Na parterze umieszczono dwie komory odżelaziacza, dwa filtry zamknięte i chlorator. Odżelaziacz stanowiły komory wypełnione koksem. Jego zewnętrzna ściana była ażurowa, z deskami ustawionymi skośnie, co umożliwiało dopływ powietrza. Woda spływała z pierwszego piętra na złoże koksu, napowietrzając się i wytrącając związki żelaza, zatrzymywane na filtrach. Zbiornik wody czystej znajdował się w podziemiu wieży. Płukanie filtrów odbywało się za pomocą grabi zainstalowanych wewnątrz filtrów, które przeczesywały warstwę filtracyjną. Grabie poruszane były dużą korbą obsługiwaną ręcznie przez kilka osób. Chlorowanie wody wykonywano wapnem chlorowanym za pomocą chloratora „OrscheinaR...