Za straty wody w sieci wodociągowej na ogół uważa się różnicę pomiędzy objętością wody wtłaczanej do sieci i sprzedanej. Wyodrębnia się pozorne i rzeczywiste straty wody1-3. Straty pozorne są wynikiem błędów w pomiarach, nieuwzględniania w bilansie wody tłoczonej do sieci i sprzedanej objętości wody zużywanej na cele własne (np. płukanie sieci), a także wody pobieranej z sieci, ale niemierzonej (gaszenie pożarów, kradzieże).

Szacuje się, że błędy pomiarowe mogą stanowić nawet ok. 23%, natomiast pozostałe straty pozorne do 9% strat całkowitych4. Z tych powodów właściwsze wydaje się nazywanie różnicy pomiędzy wodą wtłoczoną do sieci a sprzedaną – wodą niepomierzoną albo niesprzedaną. Przyjmując wcześniejsze szacunki, straty rzeczywiste to ok. 68% ogółu strat. Przyczyną strat rzeczywistych jest stan urządzeń, korozja rur, nieszczelności złączy i armatury.
W prowadzonych we Włoszech w latach 80. badaniach, obejmujących 8,6 tys. km sieci, ustalono, że 25% wycieków to skutek uszkodzeń armatury sieciowej, natomiast 75% to wycieki z przewodów (z czego 50% stanowiły przecieki z rurociągów rozdzielczych). Dwie piąte tych przecieków spowodowane było korozją stalowych rur, a reszta uszkodzeniami złączy oraz pęknięciami.
W statystykach i w literaturze wskaźnik względnych strat (tzw. straty procentowe3) jest definiowany jako stosunek różnicy objętości wody wtłoczonej do sieci i sprzedanej do objętości wody wtłoczonej do sieci. Wartość ...