Suburbia wydają się predystynowane do wprowadzania w nich rozwiązań proekologicznych. W kształtowaniu ich sieci osadniczej zastosowanie mogą znaleźć dostępne w ostatnich latach technologie oraz projekty przestrzenne, oparte na ekoideach.
Nasila się tendencja do zmiany miejsca zamieszkania z obszarów zurbanizowanych na tereny podmiejskie. Wybór ten podyktowany jest najczęściej czynnikami ekonomicznymi oraz chęcią przebywania w zdrowszym środowisku. Pojawia się jednak pytanie: jak powinna się wyglądać relacja między człowiekiem a środowiskiem w projektowanych przestrzeniach suburbiów?
 
Po pierwsze – samowystarczalność
Do atrybutów habitatu („adresu ekologicznego”) zaliczyć można ideę samowystarczalności, przyjazności oraz zasadę zrównoważonego rozwoju (rys.). Samowystarczalność w kontekście osiedli proekologicznych nie będzie rozumiana dosłownie jako zamknięty obieg materii i energii, ale jako zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych w powiązaniu z zapleczem socjalnym i ekonomicznym (potrzeby psychofizyczne, społeczne, zarobkowe, rekreacyjne) w miejscu zamieszkania. Idee te na przełomie XIX i XX w. propagował Ebenezer Howard, pisząc o miastach ogrodach.
Samowystarczalność może być także rozumiana w znaczeniu czysto ekologicznym. Przykładem takiego spojrzenia jest projekt SolarHAB, bazujący na idei synergii architektury i ekologii. To pomysł oparty na...

Wykup dostęp do płatnych treści Portalu Komunalnego!

Chcesz mieć dostęp do materiałów Portalu Komunalnego Plus?