Od 1976 r. problematyka recyklingu zaczęła być przedmiotem dyskusji. Początkowo były to uszczypliwe uwagi i krytyczne wypowiedzi. Nie było jeszcze wtedy przyzwolenia na użycie takich określeń jak recyrkulacja materiałów, recykling zespołów i wyrobów czy utylizacja, jednak już wówczas wybrano określenie „naprawialność maszyn” do formalnego opisu procedur technologicznych wtórnego wytwarzania (recyklingu).

Recyrkulacja materiałów i maszyn
Jednym z pierwszych zadań było zastosowanie procedury recyklingu przy odbudowie kasowanych samochodów do transportu leśnego (praga V3S)¹. Udało się wypracować pierwsze ekonomiczne modele minimalizacji kosztów jednostkowych ogólnych tych pojazdów (rys. 1 i 2) stanowiących podstawę do wprowadzania recyklingu wyrobów. Analizowany przykładowo obszar działań eksploatacyjnych z zakresu obsługiwania maszyn ukierunkowanych na pełne wykorzystanie trwałości elementów obiektu technicznego (zespoły, podzespoły, węzły kinematyczne i części) nie był przygotowany przez system wytwórczy (budowy maszyn) do odpowiedniego podsystemu wtórnego wytwarzania (przemontowania, wymiany modułów, regeneracji części). W wyniku tego naukowcy utknęli między ujęciem działaniowym i ujęciem procesowym.

Rys. 1. Charakter zmian kosztów jednostkowych eksploatacji samochodów: kjA- koszty jednostkowe am...