Tajemnica lasów kieszonkowych

Odbetonowanie miast powinno być dokładnie zaplanowane, tak aby przystosować je do zmieniających się warunków klimatu oraz zwiększyć komfort mieszkańców. Jednym z użytecznych narzędzi w walce z betonozą są lasy kieszonkowe.

Charakterystyczna nazwa sugeruje miniaturę lasu, coś tak małego, że nieomal można to „zmieścić w kieszeni”. W rzeczy samej – las kieszonkowy jest mikrosiedliskiem leśnym mającym naśladować lasy komunalne.

Akira Miyawaki

Lasy kieszonkowe są sadzone japońską metodą opracowaną przez botanika Akirę Miyawakiego, interesującego się fitosocjologią, czyli wzajemnym oddziaływaniem na siebie gatunków roślin w społecznościach. Zainspirował się naturalnie rosnącą różnorodną roślinnością wokół japońskich świątyń, czyli na tzw. trudnych siedliskach, pozostających pod nieustannym wpływem człowieka. Na podstawie obserwacji opracował własną metodę sadzenia na tak zwanych trudnych siedliskach już 50 lat temu, dlatego lasy kieszonkowe nazywane są także lasami Miyawakiego. 

Ta metoda bardzo dobrze sprawdza się na miejskich pustyniach oraz terenach zdegradowanych z bardzo przekształconymi glebami, których w miastach nie brakuje. Ponadto jest skuteczna na terenach objętych suszą oraz jest pomocna w odzyskiwaniu zieleni, na przykład może zastąpić powierzchnie utwardzonych parkingów.