Ilość osadów ściekowych, powstających w konkretnej oczyszczalni, zależy od składu i temperatury ścieków surowych oraz od technologii ich oczyszczania. Szacuje się, że objętość uwodnionych osadów (95-99,5% wody), powstających w oczyszczalni biologicznej, stanowi ok. 1-2% objętości ścieków dopływających do oczyszczalni. Surowe osady mają dużą objętość, łatwo zagniwają z wydzieleniem przykrych zapachów i są mikrobiologicznie niebezpieczne (bakterie chorobotwórcze, jaja pasożytów, grzyby i ich toksyny).

Osad ściekowy jest odpadem, który można i należy wykorzystać. Jednak ze względu na wymienione powyżej problemy i zagrożenia osady wymagają przeróbki, np. stabilizacji (tlenowej lub beztlenowej, tj. fermentacji) celem mineralizacji osadu, dzięki czemu osad nie zagniwa i nie cuchnie. Istotne jest również odwodnienie do 20-50% suchej masy w celu wielokrotnego zmniejszenia objętości i masy osadów oraz higienizacja, tj. zniszczenie bakterii chorobotwórczych, jaj pasożytów i grzybów.
W 2003 r. w polskich oczyszczalniach ścieków komunalnych wytworzono ok. 447 tys. Mg suchej masy (s.m.) osadów ściekowych. Ilość ta co roku wzrasta1. Wiele oczyszczalni prowadzi niewłaściwą gospodarkę osadami i gromadzi je na swoim terenie, licząc na późniejsze rozwiązanie tego problemu. W małych oczyszczalniach ścieków o przepustowości nie większej niż kilkaset m3/d zwykle nie prowadzi się własnej gospodarki osadowej, lecz dowozi się osady pojazdami asenizacyjnym...