Umarzanie kar pieniężnych wymierzonych na podstawie ustawy o ochronie przyrody, cz. 1

Jedynym kryterium mającym znaczenie przy wymierzaniu kar pieniężnych na podstawie art. 88 ust. 1 Ustawy z 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (DzU z 2009 r. nr 151, poz. 1220, z późn. zm.) jest potwierdzenie wystąpienia stanu naruszenia prawa przez posiadacza nieruchomości, na której rosły drzewa lub krzewy.

Natomiast sama wysokość kary nie jest uzależniona od woli organu prowadzącego postępowanie w przedmiocie wymierzenia kary. Ta ostatnia ma charakter związany i jest efektem ustaleń faktycznych, poczynionych przez organ administracji (takich jak gatunek, obwód pnia, miejsce występowania drzewa) oraz stawek kar pieniężnych wynikających z Rozporządzenia Ministra Środowiska z 22 września 2004 r. w sprawie trybu nakładania administracyjnych kar pieniężnych za usuwanie drzew lub krzewów bez wymaganego zezwolenia oraz za zniszczenie terenów zieleni, zadrzewień albo drzew lub krzewów (DzU nr 219, poz. 2229). W związku z tym przy ustalaniu wysokości kary pieniężnej w ogóle nie jest brana pod uwagę np. sytuacja materialna podmiotu ukaranego. Taki stan skutkuje w praktyce tym, że wiele kar jest trudnych do ściągnięcia albo może to doprowadzić do niewypłacalności ukaranego. Dlatego też cały czas przewija się pytanie o możliwość umarzania kar pieniężnych wymierzonych na podstawie ustawy o ochronie przyrody. W tym akcie prawnym przewidzian...