Opakowania to niezbędny czynnik współczesnej gospodarki umożliwiający szybką i sprawną dystrybucję produktów ułatwiającą codzienne życie. Są również nośnikami reklamy produktów i sposobu ich powtórnego zagospodarowania.
Opakowania są dobrym surowcem do wtórnego wykorzystania, jednakże najtańszą metodą ich utylizacji jest składowanie na wysypiskach śmieci. W różnych krajach problemy ich deponowania zrodziły się z ostrą krytyką „zielonych”, ale przede wszystkim konsumentów, którzy muszą żyć w sąsiedztwie wysypisk. Szybko rosnące góry śmieci spowodowały szukanie nowych miejsc pod budowę składowisk, ale nikt nie chce się zgodzić na ich sąsiedztwo. Alternatywą było wprowadzenie nowych instrumentów ograniczających ilości zużytych opakowań.

Inicjatywę podjęło kilka państw, w których zostało to najwcześniej zauważone. Powstał problem w całej Unii Europejskiej, dotyczący ograniczenia swobodnego handlu, który został rozwiązany przez Parlament Europejski wydaniem Dyrektywy 94/62/EC. Parlament przyjął zasadę “zanieczyszczający płaci”, w myśl której wprowadzający produkt w opakowaniu do obrotu jest odpowiedzialny za zużyte opakowanie.
Zgodnie z dyrektywą wszystkie kraje członkowskie muszą do roku 2001 posiadać system zbierania i powtórnego wykorzystania wprowadzonych do obiegu opakowań. System, obejmujący całe terytorium kraju, ma obowiązek odzyskać min. 50% a max 65%, z czego 25 do 45...