Określone rodzaje odpadów przestają być odpadami, jeżeli na skutek poddania ich odzyskowi, w tym recyklingowi, łącznie spełniają warunki określone w przepisach zarówno krajowych, jak i unijnych. Interpretacja tych regulacji rodzi jednak czasem różnego rodzaju wątpliwości.

Postanowienia art. 6 dyrektywy ramowej (dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/98/WE z 19 listopada 2008 r. w sprawie odpadów oraz uchylająca niektóre dyrektywy ? Dz. Urz. UE L 312 z 22 listopada 2008 r. s. 3) i analogiczne postanowienia ustawy o odpadach (Ustawa z 14 grudnia 2012 r. o odpadach ? DzU z 2013 r. poz. 21, z późn. zm.), zawarte w rozdziale 5 w dziale I (art. 14 i następne), wprowadziły instytucję prawną ?utraty statusu odpadu?. Instytucja ta budzi duże zainteresowanie, ale przepisy ją powołujące są w wielu przypadkach, zdaniem autora niniejszego artykułu, rozumiane nieprawidłowo. Warto więc przyjrzeć im się nieco bliżej.

Co mówią przepisy?

W polskim prawie wewnętrznym punktem wyjścia jest art. 14 ust. 1 ustawy o odpadach, stwierdzający:

?1. Określone rodzaje odpadów przestają być odpadami, jeżeli na skutek poddania ich odzyskowi, w tym recyklingowi, spełniają:

1) łącznie następujące warunki:

  1. przedmiot lub substancja są powszechnie stosowane do konkretnych celów,
  2. istnieje rynek takich przedmiotów lub substancji lub popyt na nie,
  3. dany p...