WSA w Poznaniu w wyroku z 3 września 2015 r. (sygn. akt IV SA/Po 90/15) wyraził jednoznaczny pogląd w zakresie możliwości stosowania stawki opłaty abonamentowej jako instrumentu obciążania gmin przez przedsiębiorstwa wod-kan kosztami utrzymania i gotowości infrastruktury wodociągowej służącej dostarczaniu wody na cele przeciwpożarowe.

Stanowisko to budzi jednak wiele wątpliwości i nie wydaje się, aby przywołane orzeczenie zakończyło spór dotyczący tzw. utrzymania hydrantów.

Problematyka utrzymania infrastruktury wodociągowej służącej celom przeciwpożarowym od lat stanowi przedmiot ożywionej dyskusji wśród przedstawicieli doktryny. Wręcz lustrzanym odbiciem tej polemiki jest dwutorowość rozwiązań spotykanych w praktyce, co tym bardziej potwierdza istotność zasygnalizowanego problemu. Oś sporu stanowi w niniejszym przypadku poprawność stosowania stawki opłaty abonamentowej w taryfie dla zbiorowego zaopatrzenia w wodę i obciążania za jej pomocą gminy, jako odbiorcy usług, kosztami utrzymania oraz gotowości infrastruktury wodociągowej służącej celom przeciwpożarowym.

Z jednej strony przedsiębiorstwa, przygotowując taryfę dla zbiorowego zaopatrzenia w wodę, w toku wyodrębniania taryfowych grup odbiorców tworzą, powołując się na art. 22 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (dalej u.z.z.w.), odrębną grupę dla gminy jako podmiotu pobierającego wodę na cele p...