Po czterech latach od uchwalenia pierwszej ustawy o partnerstwie publiczno-prywatnym (PPP) i siedmiu miesiącach od momentu wejścia w życie nowej ustawy ruszyły pierwsze przetargi na przygotowanie przedsięwzięć w trybie partnerstwa. Nowa ustawa, wprawdzie „przyjazna” i „ramowa”, nie jest jednak wykładnią postępowania, która pozwala na łatwą i wolną od wątpliwości realizację postępowania o wybór partnera.
W tekście Ustawy z 19 grudnia 2008 r. o partnerstwie publiczno-prywatnym ustawodawca wskazał dozwolony tryb wyboru partnera prywatnego. Umożliwia on alternatywne wykorzystanie ustaw: Prawo zamówień publicznych bądź o koncesji na roboty budowlane lub usługi.
Z powodu istnienia alternatywy, jaką prezentuje art. 4 ustawy o PPP, zamawiający mają wątpliwości, którego z trybów wyboru partnera mogą użyć. Faktycznie treść art. 4 nie pomaga w znalezieniu wyczerpującej i trafnej wykładni.
Ustęp 1 tego artykułu mówi: „Jeżeli wynagrodzeniem partnera prywatnego jest prawo do pobierania pożytków z przedmiotu partnerstwa publiczno-prywatnego albo przede wszystkim to prawo wraz z zapłatą sumy pieniężnej, wyboru partnera prywatnego dokonuje się, stosując przepisy Ustawy z 9 stycznia 2009 r. o koncesji na roboty budowlane lub usługi (DzU nr 19, poz. 101), z uwzględnieniem przepisów niniejszej ustawy”.
Uważne czytanie powyższej klauzuli pozwala zr...