Zasady i sposób gospodarowania przestrzenią mają olbrzymi wpływ na rozwój infrastruktury technicznej terenu, stopień industrializacji oraz rozwój gospodarczy. W związku z tym, z punktu widzenia przedsiębiorcy, w procesie planistycznym oraz inwestycyjno-budowlanym zasadniczego znaczenia nabierają regulacje zawarte m.in. w ustawie o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (u.p.z.p.).
Niestety, w wielu wypadkach regulacje u.p.z.p. stanowią bariery procesów inwestycyjnych. Jedną z podstawowych przeszkód dla rozwoju infrastruktury jest brak miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie z art. 14 ust. 7 u.p.z.p., uchwalenie przez gminę takiego planu ma charakter fakultatywny. Przekłada się to na małe pokrycie planami powierzchni kraju (np. w Warszawie nie przekracza ono 15%, w Krakowie – 10%, a w Poznaniu – 12%), a to z kolei zniechęca inwestorów, którzy muszą miesiącami czekać na zastępujące plany decyzje administracyjne. W przypadku bowiem braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu (wzizt). Na marginesie warto dodać, że ustalenia w drodze decyzji warunków zabudowy wymaga również zmiana zagospodarowania terenu, dla której nie trzeba uzyskać pozwolenia na budowę z wyjątkiem tymczasowej, jedno...