Problem nasadzeń zastępczych drzew i krzewów jest złożonym tematem, który nawet na gruncie prawa administracyjnego okazuje się niejasny. Dlatego organy administracji powinny w indywidualny sposób podchodzić do tej problematyki i ustalić obiektywne kryteria ich nasadzania.
Jednymi z podstawowych dyrektyw, jakimi należy kierować się w każdym przypadku korzystania ze środowiska, jest wynikająca z art. 5 Konstytucji RP zasada zrównoważonego rozwoju, zmuszająca do tego, aby w jego procesie uwzględniano zintegrowanie działań politycznych, gospodarczych i społecznych z zachowaniem równowagi przyrodniczej oraz trwałości podstawowych procesów przyrodniczych.
W przypadku ochrony drzew i krzewów, rosnących poza lasami, instrumentem, który ma służyć ich obronie jest wynikająca z postanowień art. 84 ust. 1 Ustawy z 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (DzU nr 92, poz. 880 z późn. zm.) konieczność poniesienia opłat za ich usuwanie, na podstawie zezwolenia. Zgodnie jednak z postanowieniami ust. 4 tego przepisu Organ właściwy do wydania zezwolenia na usunięcie drzew lub krzewów odracza, na okres 3 lat od dnia wydania zezwolenia, termin uiszczenia opłaty za ich usunięcie, jeżeli zezwolenie przewiduje przesadzenie ich w inne miejsce lub zastąpienie innymi drzewami lub krzewami.
Nasadzenie zastępcze
Jednym z praktycznych problem&oac...