W krajach Unii Europejskiej podejmuje się wszechstronne działania zmierzające do ochrony klimatu poprzez większe wykorzystanie zasobów naturalnych w elektroenergetyce, zgodnie z przyjętymi deklaracjami i aktami prawnymi. Również Polska, przyjmując w 2001 r. Strategię rozwoju energetyki odnawialnej, zobowiązała się do analogicznych działań.

Dla systemów energetycznych szczególnie istotna jest przewidywalność produkcji elektroenergii. Produkcja energii opartej na zasobach odnawialnych charakteryzuje się różną przewidywalnością: np. z energii wiatru jest ona niska – kilkudniowa, z energii wody średnia – kilkutygodniowa, a z biomasy wysoka – roczna.
W wielu opracowaniach bilansujących ww. formy pierwotnej energii odnawialnej dla obszaru Polski wykazuje się, że zasadniczym źródłem paliwowym energetyki odnawialnej może być jedynie biomasa, pozyskiwana z różnych źródeł i w różnej formie: z lasu, z upraw roślin energetycznych, jako odpad z produkcji rolnej (słoma różnych zbóż), z procesów przetwarzania surowców rolniczych (wysłodki cukrowe, makuchy z tłoczni oleju) czy ze specjalnie ukierunkowanej produkcji rolnej roślin modyfikowanych genetycznie.

Biomasa z produkcji rolniczej
Możliwość w miarę równomiernego pokrycia obszaru kraju plantacjami rolniczymi wykorzystywanymi do celów energetycznych stanowi o braku ograniczeń terytorialnych dla lokalizacji bioelektrociepłowni. Planowanie produkcji z wyprzedzeniem rocznym pozwala...