Gospodarowanie zasobami wodnymi jest związane bezpośrednio z planowaniem i wykonaniem urządzeń wodnych zaliczanych do kategorii obiektów budownictwa wodnego. Do budowli wodnych zalicza się różnego rodzaju obiekty, instalacje oraz urządzenia związane z zaopatrzeniem w wodę.
Od 1000 roku p.n.e. żuraw był powszechnie zaliczany do kategorii urządzeń służących do przenoszenia wody z rzeki do położonych wyżej kanałów nawadniających. Przy pomocy czerpaka znajdującego się na belce, zrównoważonego przeciwciężarem, jeden człowiek mógł przenieść dziennie ilość wody, która pozwalała na nawodnienie 0,1 ha gruntu. W późniejszym okresie wykorzystano do tego celu śrubę Archimedesa. W starożytnym Egipcie stosowano urządzenie o nazwie saqia. Było ono ogromnym drewnianym kołem z glinianymi dzbanami położonymi na jego obwodzie. Przy wykorzystaniu siły zwierząt rolnik nawadniał 2 ha ziemi dziennie. Do pierwszych problemów, które rozwiązywała dawna inżynieria wodna, należały: przesiąkanie wody w ziemnych kanałach oraz wyznaczenie odpowiednio małego gradientu wzdłuż kanału, niezależnie od ukształtowania terenu.
Najstarszym znanym wielkim systemem wodociągowym była zbudowana w okresie między 312 rokiem p.n.e. a 226 rokiem n.e. sieć akweduktów starożytnego Rzymu. Pierwszy rzymski akwedukt Aqua Apia miał 16 km długości. Akwedukt Aqua Marcia rozciągał się na długości 90...