Zalesianie gruntów jako element planowania przestrzennego
Beata Raszka, Krzysztof Kasprzak
Ustawa o lasach1 jednoznacznie podaje, że powiększanie zasobów leśnych następuje w wyniku zalesiania gruntów oraz podwyższania produkcyjności lasu w sposób określony w planie urządzenia lasu (art. 14). Do zalesiania mogą być przeznaczone nieużytki, grunty rolne nieprzydatne do produkcji rolnej oraz inne grunty, np. położone przy źródliskach rzek lub potoków, na wododziałach, wzdłuż brzegów rzek oraz na obrzeżach jezior i zbiorników wodnych, lotne piaski i wydmy piaszczyste, strome stoki, zbocza, urwiska i zapadliska, hałdy i tereny po wyeksploatowanym piasku, żwirze, torfie i glinie.
Wielkość zalesień, ich rozmieszczenie oraz sposób realizacji określa krajowy program zwiększania lesistości. Grunty przeznaczone do zalesienia wyznacza wyłącznie miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego lub decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Obowiązek zalesiania gruntów ciąży na nadleśniczych w odniesieniu do gruntów będących w zarządzie Lasów Państwowych oraz na właścicielach lub użytkownikach wieczystych pozostałych gruntów.
Plan urządzenia lasu jako podstawowy dokument gospodarki leśnej
Plan opracowywany jest dla określonego obiektu; zawiera opis i ocenę stanu lasów oraz cele, zadania i sposoby prowadzenia gospodarki leśnej. Dokument ten sporządza się dla lasów stanowiących własność Skarbu Państwa. Dla lasów innej własności oraz dla lasów wchodzących w skła...
Ustawa o lasach1 jednoznacznie podaje, że powiększanie zasobów leśnych następuje w wyniku zalesiania gruntów oraz podwyższania produkcyjności lasu w sposób określony w planie urządzenia lasu (art. 14). Do zalesiania mogą być przeznaczone nieużytki, grunty rolne nieprzydatne do produkcji rolnej oraz inne grunty, np. położone przy źródliskach rzek lub potoków, na wododziałach, wzdłuż brzegów rzek oraz na obrzeżach jezior i zbiorników wodnych, lotne piaski i wydmy piaszczyste, strome stoki, zbocza, urwiska i zapadliska, hałdy i tereny po wyeksploatowanym piasku, żwirze, torfie i glinie.
Wielkość zalesień, ich rozmieszczenie oraz sposób realizacji określa krajowy program zwiększania lesistości. Grunty przeznaczone do zalesienia wyznacza wyłącznie miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego lub decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Obowiązek zalesiania gruntów ciąży na nadleśniczych w odniesieniu do gruntów będących w zarządzie Lasów Państwowych oraz na właścicielach lub użytkownikach wieczystych pozostałych gruntów.
Plan urządzenia lasu jako podstawowy dokument gospodarki leśnej
Plan opracowywany jest dla określonego obiektu; zawiera opis i ocenę stanu lasów oraz cele, zadania i sposoby prowadzenia gospodarki leśnej. Dokument ten sporządza się dla lasów stanowiących własność Skarbu Państwa. Dla lasów innej własności oraz dla lasów wchodzących w skła...
