Ogród zamku Willibald w Eichstätt w środkowej Bawarii otwarto dla zwiedzających w 1998 r. Stanowi on kontynuację idei słynnego w XVII w. Hortus Eystettensis. Jednak przez ostatnich kilka stuleci znany był jedynie z legend oraz zachowanych w archiwach i prywatnych kolekcjach ilustracji przedstawiających rosnące w nim niegdyś rośliny.
 
Zamek Willibaldsburg, usytuowany na wzgórzu Frauenberg, powstał już w 1355 r. Został stworzony jako siedziba książąt biskupów w Eichstätt. W kolejnych latach był wielokrotnie przebudowywany i powiększany. Przeżywał swój rozkwit, gdy opiekę nad nim przejął w latach 1595-1612 książę biskup Johann Konrad von Gemmingen. Zasłynął on jako protektor sztuki, znany z zamiłowania do pięknych tkanin, drogich kamieni i rzadkich okazów botanicznych. To właśnie za jego czasów Willibaldsburg zyskał rozgłos nie tylko w Niemczech, ale i w całej Europie. Książę stworzył imponujący renesansowy zamek sąsiadujący z dawnym średniowiecznym. Prowadzone równolegle i zakrojone na szeroką skalę prace kształtujące teren pozwoliły na wprowadzenie tu roślinności. Założono rozległy jak na owe czasy ogród, który z czasem zasłynął swoim bogactwem i różnorodnością przyrodniczych okazów.
 
Stary ogród
Początki samego ogrodu usytuowanego w obrębie murów obronn...

Wykup dostęp do płatnych treści Portalu Komunalnego!

Chcesz mieć dostęp do materiałów Portalu Komunalnego Plus?