Urządzenia wodociągowo-kanalizacyjne należą do najdroższych układów infrastruktury komunalnej. Najczęściej zarządzają nimi monopolistyczne przedsiębiorstwa z dominującym udziałem kapitału publicznego. Stąd na decyzje o budowie nowych sieci wodociągowych, rozbudowie lub modernizacji ujęć, stacji uzdatniania czy też oczyszczalni ścieków, wpływ mają nie tylko warunki techniczne i wyniki kalkulacji ekonomicznych, ale także uwarunkowania organizacyjno-prawne i polityczne. Koszty i efektywność tych inwestycji nie pozostają bez wpływu na poziom opłat za wodę i ścieki.

W ustawie o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzeniu ścieków zapisano że:

Kierunki rozwoju sieci wodociągowych i kanalizacyjnych ustala gmina

w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego oraz w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego. Dopiero nieco po roku od wejścia w życie ustawy wodociągowej w przepisach wykonawczych do ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym wyraźnie zapisano, ze w tekście planu miejscowego powinny się znaleźć ustalenia dotyczące zasad modernizacji, rozbudowy i budowy systemów infrastruktury technicznej zawierające: określenie układu komunikacyjnego i sieci infrastruktury technicznej wraz z ich parametrami, określenie powiązań układu komunikacyjnego i sieci infrastruktury technicznej z układem zewnętrznym oraz wskaźniki w zakresie komunikacji i sieci infrastruktury technicznej.
Uchwalając pl...