Utrzymanie czystości i porządku w gminach, zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 3 Ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (DzU z 2001 r. nr 142, poz. 1591, z późn. zm.), jest jednym z zadań własnych gminy. W związku z tym samorządy powinny dysponować środkami prawnymi, umożliwiającymi właściwe wywiązanie się z powierzonego im zadania.

Podstawą prawną określającą zasady realizacji tego obowiązku jest Ustawa z 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (DzU z 2012 r. poz. 391, z późn. zm. ? u.c.p.g.). Niestety, w swoim pierwotnym brzmieniu ? zdaniem większości samorządów ? nie pozwalała im ona właściwie się z niego wywiązywać. Poprawę w tym zakresie miała przynieść zmiana dokonana Ustawą z 1 lipca 2011 r. o zmianie ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach oraz niektórych innych ustaw (DzU nr 152, poz. 897, z późn. zm.).

Wprowadzanie kolejnych zmian

Zgodnie z uzasadnieniem do projektu, zmiana ta miała na celu uszczelnienie systemu gospodarowania odpadami komunalnymi, prowadzenie ich selektywnego zbierania ?u źródła?, a także zmniejszenie ilości odpadów komunalnych, w tym ulegających biodegradacji, kierowanych na składowiska. Nowelizacja prawa miała również doprowadzić do zwiększenia liczby nowoczesnych instalacji do odzysku (w tym recyklingu) i unieszkodliwiania odpadów komunalnych w sposób inny niż ich składowanie, całkowitego wyeliminowania nielegalnych wysypisk śmieci (a co za t...