Zasób przestrzenny klasycznych terenów zieleni jest coraz bardziej ograniczony, stąd też dużego znaczenia nabierają m.in. próby łączenia infrastruktury technicznej z roślinnością, zmierzające w stronę przekroczenia granicy pomiędzy tym, co sztuczne, a tym, co naturalne. Przykładem zastosowania takich rozwiązań są m.in. zielone trasy tramwajowe.

Europejskie i światowe aglomeracje mierzą się obecnie z szeregiem jednoczesnych wyzwań, takich jak np.: kryzys ekonomiczny (skutek czynników globalnych, np. pandemii COVID-19, wojny w Ukrainie), polaryzacja nierówności społecznych, ekonomicznych i rasowych czy problemy wynikające ze zmian klimatu. Również zjawiska takie jak: nasilająca się w skali globalnej migracja ludzi do miast (wg prognoz: 5 mld w 2030 r.), rosnące ceny energii oraz degradacja środowiska i krajobrazu (niefrasobliwe i instrumentalne podejście do zasobów przyrodniczych, nadmierne zagęszczanie zabudowy w centrach lub zjawisko urban sprawl) powiększają i tak już długą listę istniejących niedostatków współczesnych miast.

Wspólną cechą różnych koncepcji rozwoju miast – zarówno tych dawniejszych (np. miasto ogród), jak i współczesnych (np. green city, smart city) – jest w założeniu osiągnięcie zrównoważenia społecznego, gospodarcze...