W celu prawidłowego ustalenia zakresu obowiązków spoczywających na poszczególnych podmiotach w kontekście Ustawy z 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody, bardzo ważne staje się doprecyzowanie znaczenia poszczególnych pojęć, jakimi posługuje się ustawodawca.

Dotychczasowe rozwiązania w tym zakresie dalekie były od doskonałości. Dlatego też podjęto działania zmierzające do ich zmiany, co znalazło odzwierciedlenie w Ustawie z 25 czerwca 2015 r. o zmianie ustawy o samorządzie gminnym oraz niektórych innych ustaw.

Tereny zieleni doprecyzowane

W dotychczasowym stanie prawnym katalog ustawowych definicji bezpośrednio związanych z ochroną zieleni w miastach i na wsiach był więcej niż ubogi, co w praktyce stanowiło źródło wielu wątpliwości interpretacyjnych. Dlatego też, próbując naprawić te błędy, ustawodawca w art. 5 pkt 21 ustawy o ochronie przyrody podjął próbę doprecyzowania tego, co należy rozumieć jako tereny zieleni. Dotąd postrzegano je jako: tereny wraz z infrastrukturą techniczną i budynkami funkcjonalnie z nimi związanymi, pokryte roślinnością, znajdujące się w granicach wsi o zwartej zabudowie lub miast, pełniące funkcje estetyczne, rekreacyjne, zdrowotne lub osłonowe, a w szczególności parki, zieleńce, promenady, bulwary, ogrody botaniczne, zoologiczne, jordanowskie i zabytkowe oraz cmentarze, a także zieleń towarzyszącą ulicom, placom, zabytkowym fortyfikacjom, budynkom, składowiskom, lotniskom ...