Projektowanie i realizacja obiektów budowlanych ma ogromny wpływ na otaczającą nas rzeczywistość. Zmienia krajobraz, a więc często ingeruje w nieodwracalny sposób w środowisko. Wykorzystuje się przy tym naturalne zasoby w celu konstruowania, eksploatacji oraz rozbiórki budynków i budowli. Użytkowanie obiektów przekłada się na ponad 40% całkowitej światowej konsumpcji energii. Dlatego poszukuje się systemowych rozwiązań gwarantujących wielokryterialną optymalizację procesu budowlanego, uwzględniającego wszystkie etapy procesu budowlanego, czyli projektowanie, wznoszenie, eksploatację i rozbiórkę budowli. W trakcie projektowania podejmowane są decyzje o oddziaływaniu obiektu na środowisko wewnętrzne oraz zewnętrzne, na zużycie energii i surowców naturalnych związanych z wyborem materiałów budowlanych, technologiami wznoszenia lub ich trwałością, a także określa się możliwości rozbiórki i ponownego wykorzystania.
Dlatego wprowadzono pojęcie zrównoważonego projektowania, które wymaga uwzględnienia zasad zrównoważonego rozwoju. Chodzi tu o rozwój pozwalający na zaspokojenie teraźniejszych potrzeb bez uniemożliwiania tego przyszłym pokoleniom. Podejmowane w fazie projektowania decyzje muszą być wynikiem analizy wielu kryteriów, np. wpływu budynku na człowieka oraz środowisko na etapie wznoszenia, eksploatacji i rozbiórki oraz racjonalizacji wybranych rozwiązań.
W projektowaniu wg zasad zrównoważonego rozwoju można wykorzystać opracowywane wskaźniki LCA (Life Cycle Assessement), które stanowią ocenę cyklu życia produktu. Pozwala to określić potencjalne zagrożenia dla środowiska, wynikające ze stosowania danego produktu. Metoda ta umożliwia oszacowanie i ocenę konsekwencji całego procesu dla środowiska naturalnego. Analiza LCA to proces weryfikacji skutków oddziaływania danego wyrobu w na środowisko podczas oraz po zakończeniu użytkowania produktu, czyli „od kołyski do grobu”. Taka ocena może być prowadzona zarówno dla wyrobu, jak i dla jego funkcji, np. dla całego budynku. Podstawowymi elementami LCA są: identyfikacja i ocena ilościowa obciążeń wprowadzanych do środowiska, tj. zużytych materiałów i ich wpływ na środowisko naturalne, oddziaływanie wyprodukowanych materiałów na człowieka, zużycie energii podczas wytworzenia i eksploatacji, przy czym okres użytkowania wynika z przewidywanej „długości życia”.
Projektowanie budynków staje się powoli bardzo skomplikowanym procesem, w czasie którego podejmowane są decyzje, które mają doprowadzić do spełnienia wymogów funkcjonalnych oraz estetycznych inwestora, zapewnić zgodność z lokalnym planem zagospodarowania przestrzennego, a także zagwarantować dostawę mediów do budynku. Poza tym wszystko to musi przebiegać zgodnie z obowiązującym prawem.
 
 
Jerzy Żurawski,
SAPE