Zrównoważone systemy drenażu a mała retencja

Za małą retencję uważa się magazynowanie w zbiornikach o pojemności do 5 mln m³, a także gromadzenie w małych formach wodnych, takich jak oczka, stawy, rowy, kanały itp.¹. Pojęcie małej retencji stosowane jest przede wszystkim w odniesieniu do gospodarowania zasobami wodnymi na terenach otwartych. Retencja wpływa na poprawę funkcjonowania cyrkulacji wodnej i jakości wód (oczyszczanie), a także na wzrost bioróżnorodności w obrębie miejsc retencji. Coraz częściej hasłem małej retencji określane są również działania w obrębie terenów zurbanizowanych, zmierzające do poprawy stosunków wodnych tych obszarów. Kształtowanie miejsc małej retencji w mieście wpisuje się w nurt polityki zrównoważonego rozwoju i racjonalnego gospodarowania zasobami wodnymi². Chodzi tu przede wszystkim o zagospodarowanie wód opadowych, które są poważnym problemem współczesnych miast. Częste, a przy tym obfite opady na uszczelnioną powierzchnię powodują zwiększone spływy powierzchniowe, które w krótkim czasie trafiają do kanalizacji. Są one powodem przeciążenia systemu, co w efekcie przyczynia się do powstawania powodzi na terenach zurbanizowanych³.