Półmetek Konferencji Klimatycznej

Prezydentem obrad COP 14 w Poznaniu jest Prof. Maciej Nowicki, Minister Środowiska. Ministerstwo Środowiska było także koordynatorem przygotowań Polski do szczytu po stronie polskiej.

Polska reprezentacja na COP 14 to zespół Ministra Macieja Nowickiego, w tym jego główni doradcy – Janusz Reiter, Wojciech Ponikiewski, Joanna Maćkowiak-Panderą oraz zespół odpowiadający za organizację całej konferencji i współpracę z mediami kierowany przez Małgorzatę Snarską. Druga grupa to polska delegacja, z Wiceministrem Środowiska Januszem Zaleskim na czele oraz grupa negocjatorów kierowana przez Prof. Macieja Sadowskiego. Skupia m.in. ekspertów z zakresu finansowania, transferu technologii, ochrony klimatu i redukcji emisji gazów cieplarnianych oraz adaptacji do zmian klimatu.

Polska delegacja wypracowuje wspólne stanowisko z delegacjami innych krajów UE i jako grupa państw tworzy tzw. stanowisko Unii Europejskiej. Minister Maciej Nowicki, Prezydent COP 14, prowadzi m.in. sesje plenarne, uczestniczy także w szeregu wielostronnych spotkań.

W Poznaniu udało się stworzyć bardzo dobry klimat do rozmów. – Pierwszy tydzień COP 14 był bardzo udany. Delegaci obradujący pod moim przewodnictwem dokonali znacznego postępu w kluczowych obszarach. Powoli zaczynamy dostrzegać obraz przyszłego porozumienia. Jesteśmy dobrze przygotowani do przyszłotygodniowego finału naszego spotkania – powiedział Prezydent COP 14, Maciej Nowicki.

Do najważniejszych, dotychczasowych rezultatów można zaliczyć postęp w kwestii CDM (Clean Development Mechanizm) i nowe pomysły na usprawnienie procedur finansowania tego mechanizmu w przyszłym nowym porozumieniu. Kraje azjatyckie i afrykańskie zgłosiły propozycję włączenia CCS (Carbon Capture and Storage) do regulacji CDM.

Szersze popracie na forum COP 14 zyskują podejścia sektorowe redukcji CO₂, jednak podkreśla się, że metody ich stosowania powinny być policzalne i możliwe do zweryfikowania.  

Prowadzone są także pierwsze ustalenia na temat planu pracy nad nowym porozumieniem w 2009 r. Na razie mają one głównie charakter techniczny. 

W czasie obrad pojawił się wątek integrowania interesów państw, których gospodarka opiera się na węglu – m.in. poprzez ideę utworzenia Funduszu Węglowego. Na razie jest to jednak propozycja wymagająca doprecyzowania.

Niektóre kraje (m.in. Szwajcaria i Korea Płd) nie objęte do tej pory limitami redukcji emisji gazów cieplarnianych, wyrażają chęć dobrowolnych ograniczeń. Zapowiadają też podanie konkretnych liczb w najbliższym czasie. Przedstawiciele Gabonu wyrazili przekonanie, że wspólna wizja powinna obejmować wszystkich, na sprawiedliwych zasadach. To ważna deklaracja jednego z krajów afrykańskich, która jest nadzieją na zmianę dotychczasowej strategii niepodejmowania zobowiązań przez kraje rozwijające się.

Przedmiotem zainteresowania delegatów były także: mitygacja, czyli redukcja CO₂ oraz rozpoznanie, które kraje mają tzw. „potencjał redukcyjny”, czyli są gotowe, by przyjąć na siebie konkretne zobowiązania.

Dyskusje dotyczyły także zasad uruchamiania Funduszu Adaptacyjnego. Kraje rozwijające się domagają się bezpośredniego dostępu do pieniędzy i jak najprostrzych procedur. Konieczne jest rówież doprecyzowanie zasad współpracy pomiędzy GEF (Global Environmental Fund), który jest sekretariatem Funduszu Adaptacyjnego, a Bankiem Światowym.

Do ważniejszych spraw, które udało się ustalić, należy zgoda na rozwijanie globalnego systemu monitoringu Ziemi pod kątem zmian klimatu. Podjęto również decyzję o unifikacji systemu transakcyjnego w handlu emisjami. Zdecydowano również, że przygotowany będzie 5 przegląd IPCC, który zakończony zostanie ok. 2012 r. Pod koniec tygodnia zawiązano szereg grup roboczych, które pracują nad konkretnymi decyzjami, które będą zatwierdzane przez ministrow środowiska w przyszłym tygodniu.  

Dlatego kluczowy dla obrad będzie przyszły tydzień negocjacji oraz tzw. segment wysokiego szczebla, który zgromadzi ministrów środowiska i liderów politycznych (11 i 12 grudnia).

---