Topola biała (Populus alba) pochodzi z rodziny wierzbowatych – Salicaceae. Nazywana jest również białodrzewem. Jej naturalny zasięg obejmuje obszar Europy poza rejonami północno-zachodnimi.

Topola biała to duże rozłożyste drzewo, dorastające do 25–35 m wysokości, a średnica korony u dojrzałych drzew kształtuje się między 20–25 m. Korona jest dość zmienna, zależy, w jakich warunkach drzewo rośnie – może być zwarta, gęsta, wysoko osadzona bądź nieregularna, o luźnej budowie. Naturalną cechą topoli białej jest wytwarzanie licznych odrostów korzeniowych, szczególnie w starszym wieku. Drzewa wyróżniają się bardzo atrakcyjną korą. Na konarach oraz w górnych częściach pnia jest ona białozielona, połyskliwa i gładka, natomiast nisko na pniu brązowoczarna o głębokim bruzdowaniu i spękaniu. Drzewa tworzą dobrze rozwiniętą szyję korzeniową i system korzeniowy na glebie zarówno wilgotnej, jak i suchej. Grube konary osadzone są prostopadle do osi drzewa, a gałęzie rozmieszczone są nieregularnie, część z nich się zwiesza.

Liście i kwiaty

Zarówno młode pędy, w młodości z osadzonymi grubymi pąkami, jak i liście są obustronnie pokryte filcowatym białym kutnerem. Z czasem, kiedy liście dojrzeją, z wierzchu robią się ciemnozielone oraz błyszczące i&nbs...