Toruń: bulwar po remoncie

Inwestycja była realizowana w ramach Lokalnego Programu Rewitalizacji i dostała unijne dofinansowanie. Koszt prac to 3,39 mln zł.

Prace objęły remont nabrzeża i urządzenie bulwaru. O tym, co ma tam powstać, zadecydowali mieszkańcy podczas konsultacji społecznych prowadzonych w 2011 r. I tak między nabrzeżem a hotelem Copernicus powstały drogi rowerowe i chodniki, położono sieć wodociągową i kanalizacyjną, zamontowano oświetlenie i monitoring. Przygotowano także miejsce do grillowania oraz pod scenę, zbudowano boisko do piłki plażowej i do badmintona oraz plac zabaw.  Oczywiście nasadzono również zieleń.

WMiasto od kilku lat realizuje program renowacji toruńskiego nabrzeża. W pierwszym etapie prowadzono prace naprawcze nabrzeża tarasowego o długości 359,3 m. Jest to część środkowa odcinka nabrzeża pomiędzy mostem drogowym a mostem kolejowym (od limnigrafu do ul. Wola Zamkowa), łącząca funkcję zabezpieczającą z turystyczno-rekreacyjną. Działania polegały na przełożeniu żelbetowych elementów ubezpieczenia, wzmocnieniu konstrukcji poprzez reprofilację i impregnację oczepu żelbetowego oraz naprawie i wymianie elementów tarasowych – schodów i bruku.

Etap drugi objął naprawę umocnień na odcinku 473,8 m między mostem drogowym a zachodnią krawędzią ubezpieczenia tarasowego nabrzeża (na wysokości limnigrafu). Prace polegały na reprofilacji i impregnacji żelbetowego oczepu, remoncie schodów, wymianie zdewastowanego bruku z trylinki na pokrycie z dybli betonowych i kostki granitowej.

Kolejny etap prac rewitalizacyjnych przeprowadzono na odcinku ponad 645 m, między Wolą Zamkową a mostem kolejowym. Obejmowały one reprofilację i impregnację oczepu betonowego i schodów, oraz wymianę bruku z trylinki na bruk z dybli betonowych i kostki granitowej. Czwarty etap to remont ostatniego fragmentu umocnień przeciwpowodziowych pomiędzy mostem drogowym a przystanią AZS o długości 430 m oraz rekultywacja portu.

Wyremontowano też prawą stronę nabrzeża, pomiędzy Wolą Zamkową a mostem kolejowym, gdzie we wrześniu 2012 r. powstało osuwisko. Zniszczony został około 100-metrowy odcinek tzw. III etapu zagospodarowania nabrzeży Wisły, gdzie w 2009 roku zakończyły się roboty związane z wymianą nawierzchni. To jednak nie one były powodem osunięcia, gdyż ówczesny remont dotyczył tylko zewnętrznej, a nie konstrukcyjnej warstwy nabrzeża. Specjalistyczna ekspertyza wykazała, że główną przyczyną zapadnięcia się części nabrzeża było długotrwałe obniżenie poziomu wody w Wiśle, ponieważ zmniejszenie słupa wody spowodowało redukcję siły dociskającej żelbetową ściankę do powierzchni skarpy.