W art. 6j ust. 1 i 2 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (u.c.p.g.) określono cztery metody ustalania opłaty za gospodarowanie odpadami od właścicieli nieruchomości, na których zamieszkują mieszkańcy. Stawkę opłaty ustala się w zależności od liczby mieszkańców zamieszkujących daną nieruchomość, ilości zużytej wody z danej nieruchomości, powierzchni lokalu mieszkalnego albo od gospodarstwa domowego. W przypadku wyboru ostatniej z wymienionych metod rada gminy władna jest jedynie do wskazania jednej stawki takiej opłaty od gospodarstwa domowego, bez względu na liczbę osób w nim zamieszkujących. Nie może tym samym wprowadzać dodatkowego kryterium, jakim jest podział gospodarstw domowych na kategorie zależne od liczby osób w nich zamieszkujących i zróżnicowanie na tej podstawie wysokości stawki opłaty. Tym samym niedopuszczalne jest mieszanie metody określonej w art. 6j ust. 2 u.c.p.g. z metodą wymienioną w art. 6j ust. 1 u.c.p.g., która umożliwia ustalenie opłaty jako iloczynu liczby osób zamieszkujących daną nieruchomość przez stawkę. Nie można bowiem utożsamiać liczby mieszkańców zamieszkujących daną nieruchomość z pojęciem gospodarstwa domowego, gdyż osoby zamieszkujące nieruchomość nie muszą tworzyć ze sobą gospodarstwa domowego.
źródło: nieprawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z 17 lutego 2015 r., sygn. akt I SA/Gd 17/15, CBOSA.
Opracowanie: Kancelaria prawna Dr Krystian Ziemski & Partners w Poznaniu
Komentarze (0)