Ustawa o ochronie przyrody1 określa, że w parkach narodowych oraz w rezerwatach przyrody grunty objęte ochroną ścisłą, częściową lub krajobrazową oraz budynki i budowle trwałe z gruntem związane, służące bezpośrednio osiąganiu celów z zakresu ochrony przyrody, są zwolnione z podatków i opłat. Wyjątek stanowi podatek leśny dla lasów ochronnych oraz podatek rolny (art. 14 ust. 13 – w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 13 lit. k ustawy o zmianie ustawy o ochronie przyrody2).

W 1996 r. ustawowo ograniczono zakres zwolnień podatkowych3. Z tytułu zwolnienia z wymienionych wyżej podatków i opłat jednostkom samorządu terytorialnego przysługiwał do niedawna zwrot utraconych dochodów z budżetu państwa (art. 14 ust. 13a – przepis dodany przez art. 1 pkt. 13 lit l ustawy2). W komentarzach4,5 do ustawy o ochronie przyrody1 zwrócono uwagę, że cechą wyróżniającą zwolnienia dotyczącego budynków i budowli trwale związanych z gruntem nie jest ich związek z celami statutowymi parku, ale bezpośrednie powiązanie z osiąganiem celów parku. Mają to być wyłącznie cele z zakresu ochrony przyrody. Wyrażano także opinię4, że wymienionymi zwolnieniem nie mogą być objęte np. budynki związane z obsługą ruchu turystycznego, funkcjami dydaktycznymi, a nawet muzeum parku. Z interpretacją taką...