Właściwości ziemi humusowej z osadów ściekowych wg technologii SDE

Edward Wieland, Henryk Kasprzyk, Kinga Wichłacz

Istotą kompostowania jest rozkład bioodpadów przy udziale mikro- i makroorganizmów, a następnie wytworzenie – także na drodze biologicznej – specyficznej dla gleby substancji organicznej – próchnicy (humusu). Niezależnie od przyjętej technologii kompostowanie polega zatem na humifikacji i częściowej mineralizacji biomasy przygotowanej z bioodpadów, poprzez ułożenie jej w formie skupionej (stos) na powierzchni ziemi lub w pojemnikach (otwartych, zamkniętych), o rozwiązaniach konstrukcyjnych spełniających funkcje: osłon komorowych, biokomór lub bioreaktorów.

Kompostowanie uchodzi za najstarszą formę recyklingu. Kompost jako nawóz lub ziemia humusowa znane są bowiem od ponad 4 tys. lat. Proces kompostowania bioodpadów jest podobny do próchnicotwórczej przemiany w środowisku glebowym. W obu przypadkach mamy do czynienia z tlenową mineralizacją i humifikacją materii organicznej. Różnica polega na bardzo dużej koncentracji biomasy, zgromadzonej w postaci skupionej w „grubej warstwie” w procesie humifikacji na powierzchni ziemi lub w pojemnikach, oraz bardzo małej koncentracji biomasy w formie „cienkiej warstwy” wprowadzonej do gleby. Badania mikrobiologiczne wykazały, że w warunkach tlenowych rozkład biomasy (odpadów) zgromadzonej w formie skupionej, np. w pryzmie o grubości pr...