Obszary wyraźnie zagrożone erozją wymagają działań prewencyjnych i rekultywacyjnych, zwanych melioracjami przeciwerozyjnymi.

Podstawowymi zabiegami przeciwerozyjnymi są:
· rozmieszczenie użytków produkcyjnych i ochronnych stosownie do rzeźby terenu;
· wprowadzenie układu działek i pól umożliwiającego poprzecznostokową (warstwicową) uprawę roli;
· stosowanie agrotechniki przeciwerozyjnej;
· rozmieszczenie dróg rolniczych stosownie do rzeźby terenu oraz układu działek i pól, umacnianie erodowanych odcinków dróg;
· rekultywacja i zagospodarowanie gruntów rozmytych (np. wąwozów, stromych zboczy);
· stosowanie urządzeń do rozpraszania i odprowadzania powierzchniowych spływów wody.
Każdy z wymienionych zabiegów wykazuje określone działanie ochronne lecz najlepsze efekty uzyskuje się przy ich kompleksowym stosowaniu.
Zabiegi przeciwerozyjne pod względem okresu działania można podzielić na trwałe (wieloletnie) i okresowe (sezonowe). Do działań trwałych należą przede wszystkim zabiegi o charakterze urządzeniowym, takie jak transformacja użytków, układ pól i dróg, zabudowa wąwozów, urządzenia techniczne (tarasowanie zboczy, umacnianie dróg i cieków stałych, budowa grobli itp.), a do działań okresowych agrotechnika przeciwerozyjna, rowy odprowadzające okresowe spływy powierzchniowe i inne.
Nakłady na wykonanie poszczególnych zabiegów są różne. Duże nakłady i wysokie koszty ...