Istota problemów parkingowych w centralnych obszarach miast jest wynikiem nakładania się potrzeb parkingowych mieszkańców oraz różnorodnych potrzeb parkingowych użytkowników tych obszarów z jednej strony oraz mocno ograniczonych możliwości zaspokojenia tych potrzeb z drugiej, a także ograniczonej przepustowości układu drogowo-ulicznego obsługującego te obszary.
Łączne potrzeby parkingowe w ciągu dnia, ze względu na częściową wymienność pojazdów na parkingach, nie są prostą sumą potrzeb obu tych kategorii użytkowników samochodów. Duża intensywność i różnorodność funkcji zagospodarowania przestrzennego usytuowanych w centrach miast powoduje, że potrzeby parkingowe w zakresie miejsc parkingowych przekraczają zazwyczaj pojemność parkingową.
Najefektywniejszym rozwiązaniem tego poważnego problemu jest wprowadzenie takiej organizacji parkowania, która stanowi integralną część polityki parkingowej rozumianej jako szereg działań zmierzających do ustalenia poziomu zaspokojenia potrzeb parkingowych na danym obszarze. Założenia polityki parkingowej wymagają społecznej akceptacji, a jedną z metod dochodzenia do tej akceptacji jest publiczna prezentacja tych założeń¹.
Jeżeli przyjąć, że zapotrzebowanie na parkowanie na pewnym obszarze wyraża się sumą czasu postoju wszystkich pojazdów parkujących w tym obszarze, to ograniczenie tego zapotrzebowania może mieć miejsce na skutek:
  • zmniejszenia czasów postoju,
  • przeniesienia postojów części pojazdów ...