Monitoring jest obecnie jedną z najbardziej rozwijanych gałęzi techniki w zakładach wodociągowych. Większość krajowych przedsiębiorstw używa go głównie do kontroli stanu sieci (np. rozkładu panujących ciśnień). Nie zapominajmy jednak, że dane pochodzące z monitoringu mogą nie tylko pomóc w bieżącym sterowaniu układem wodociągowym, ale również mogą być wykorzystane w długoterminowych działaniach eksploatacyjnych przedsiębiorstwa.
Jednym ze źródeł wiedzy na temat monitoringu były badania przeprowadzone na początku lat dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku w Wielkiej Brytanii. Przebadano tam tysiące stref wodociągowych i zweryfikowano wiele przestarzałych opinii i poglądów związanych z pracą sieci. Przeprowadzone prace pozwoliły wyłonić i ocenić pod kątem użytkowym nowe właściwości stref. Opracowana metodyka oceny stanu sieci pozwalała na szybką diagnozę i wybór działania naprawczego czy korygującego. Tym samym stała się bezpośrednio użytkowaną w trakcie monitorowania.
W trakcie badań wypracowano narzędzia, dzięki którym kadra kierownicza mogła prostymi metodami kierować osiągami sieci w wybranym oknie czasowym. Sieć wodociągową zaczęto traktować jako organizm współzależny z ujęciem wody oraz z odbiorcami. Takie podejście spowodowało szybki rozwój bardzo efektywnych metod eksploatacji sieci.
Aktywne zarządzanie siecią wodociągową opiera się na czterech podstawowych działaniach eksploatatora: Aktywnej Kontroli Wycieków, Kontroli i Regulacji Ciśnienia, Szybkośc...