Ustawa Prawo zamówień publicznych wprowadziła nową instytucję, która nie występowała dotychczas w polskim systemie zamówień publicznych, mianowicie niezależnego obserwatora.

Przepisy dotyczące tejże instytucji zawarte zostały w art. 177 oraz 178 ustawy oraz w Rozporządzeniu Prezesa Rady Ministrów z 14 kwietnia 2004 r. w sprawie trybu wyznaczania obserwatora, wykonywania czynności obserwatora oraz wysokości wynagrodzenia za czynności obserwatora (DzU nr 75, poz. 703).
Obowiązkowej kontroli, polegającej na udziale niezależnego obserwatora w toku prac komisji przetargowej, podlegają postępowania, których wartość zamówienia publicznego dla robót budowlanych przekracza wyrażoną w złotych równowartość kwoty 10 mln euro, zaś dla dostaw lub usług – 5 mln euro. W postępowaniach tych bez udziału obserwatora nie można prowadzić prac zmierzających do wyboru najkorzystniejszej oferty. Obserwator wyznaczany jest także w zamówieniach sektorowych, jeżeli wartość zamówienia przekroczy wymienione kwoty. Wyjątek stanowią zamówienia sektorowe udzielone przez zamawiających, którzy uzyskali świadectwo zgodności stosowanych przez siebie procedur z ustawą oraz prawem UE (art. 134 ust. 7 ustawy).

Wybór obserwatora
Zamawiający, w terminie trzech dni od wszczęcia postępowania podlegającego kontroli obserwatora, zobowiązany jest do zawiadomienia o tym prezesa UZP. Zawiadomienie to powinno zawierać m.in. nazwę i siedzibę (adres) zamawiającego, przedmiot po...