Praktyka eksploatacyjna kanalizacji ciśnieniowej
W miarę kanalizowania terenów o charakterze podmiejskim i wiejskim, o coraz mniej zwartej zabudowie i położonych na coraz trudniejszych hydrogeologicznie terenach, zaczęto szukać alternatywnych rozwiązań dla grawitacyjnych systemów kanalizacyjnych. Spowodowane to było przede wszystkim wysokimi kosztami inwestycyjnymi i eksploatacyjnymi sieci konwencjonalnych. Jednym z takich alternatywnych rozwiązań była kanalizacja ciśnieniowa.
W miarę rozwoju inżynierii zaczęto przeprowadzać pierwsze próby z systemami, gdzie urządzenia pompujące wtłaczały ścieki do przewodów ciśnieniowych, które pełniły funkcję kolektorów zbiorczych. Prace badawcze i pierwsze próby prowadzone były zarówno w Europie, jak i w Stanach Zjednoczonych.
Rys historyczny
Pierwszą sieć kanalizacji ciśnieniowej z pompowniami przydomowymi zaprojektowała i wykonała w Hamburgu firma Zander Beratende Ingenieure1. System ten oparty był na pneumatycznych urządzeniach pompujących bez rozdrabniaczy, sprawiał jednak problemy z zatykającymi się kolektorami i wymagał płukania.
Kolejną próbą było wybudowanie w Hamburgu w latach 1969-1970 sieci kanalizacji ciśnieniowej, złożonej z 200 przyłączy. W tym przypadku również wystąpiły problemy eksploatacyjne związane z zatykaniem się kanałów, a część pneumatycznych agregatów zastąpiono pompami zatapialnymi. Kanały zatykały się także w sieci na wyspie Neuwerk w Hamburgu, wybudowanej w 1970 r., gdzie zastosowano pompy zatapialne ABS
W miarę rozwoju inżynierii zaczęto przeprowadzać pierwsze próby z systemami, gdzie urządzenia pompujące wtłaczały ścieki do przewodów ciśnieniowych, które pełniły funkcję kolektorów zbiorczych. Prace badawcze i pierwsze próby prowadzone były zarówno w Europie, jak i w Stanach Zjednoczonych.
Rys historyczny
Pierwszą sieć kanalizacji ciśnieniowej z pompowniami przydomowymi zaprojektowała i wykonała w Hamburgu firma Zander Beratende Ingenieure1. System ten oparty był na pneumatycznych urządzeniach pompujących bez rozdrabniaczy, sprawiał jednak problemy z zatykającymi się kolektorami i wymagał płukania.
Kolejną próbą było wybudowanie w Hamburgu w latach 1969-1970 sieci kanalizacji ciśnieniowej, złożonej z 200 przyłączy. W tym przypadku również wystąpiły problemy eksploatacyjne związane z zatykaniem się kanałów, a część pneumatycznych agregatów zastąpiono pompami zatapialnymi. Kanały zatykały się także w sieci na wyspie Neuwerk w Hamburgu, wybudowanej w 1970 r., gdzie zastosowano pompy zatapialne ABS
