Ponowne użycie istniejących budynków i struktur przestrzennych
Zasada ponownego użycia znajduje zastosowanie zarówno przy dekompozycji produktów, rozbiórkach, modernizacjach istniejących obiektów, jak i przy powstawaniu nowych dóbr lub wznoszeniu całkiem nowych budowli. Obejmuje ona różne skale projektowania: od skali mikro dotyczącej wyposażenia mieszkania i elementów budynku do skali makro opisującej urbanistyczne struktury przestrzenne.

Zasada ponownego użycia (ang. re-use) stosowana jest w projektowaniu dla rekonsumpcji, polegającym na świadomym doborze materiałów o określonym cyklu życiowym i odpowiedniej trwałości, stworzeniu właściwej konfiguracji oraz metod łączenia komponentów w celu umożliwienia i ułatwienia ich późniejszego pozyskania oraz ponownego wykorzystania. Związane jest to również z używaniem materiałów pochodzących z rekonsumpcji w oparciu o dane inwentaryzacyjne czy stosowaniem się do zaleceń audytu zasobów i odpadów.
Zamiast nadmiernego wytwarzania nowych produktów, realizacji zupełnie nowych obiektów lub struktur budowlanych, należy rozważać i szacować potencjał ponownego użycia produktów i budynków już istniejących, a także możliwość zaadaptowania ich elementów konstrukcyjnych oraz wykorzystania materiałów i komponentów wbudowanych w analizowanych obiektach. W podejmowaniu decyzji inwestycyjnych powinien obowiązywać pewien algorytm postępowania, ukazujący hierarchiczność działań (rysunek). Przeprowadzenie inwentaryzacji oto...