Obecność tworzyw sztucznych jest widoczna i powszechnie akceptowana niemal w każdej dziedzinie życia. Obiekcje budzi jedynie kwestia zagospodarowania odpadów polimerowych, które nie zawsze są poddawane procesom odzysku i recyklingu.
Jakkolwiek systemy zbiórki i technologie recyklingu są znane i opisane także w literaturze krajowej1, to praktyka odbiega często od modelowych rozwiązań i duża ilość tworzyw sztucznych trafia na składowiska. Recykling materiałów polimerowych odbywa się najczęściej przez powtórne przetwórstwo (recykling mechaniczny), a także pirolizę lub solwolizę (recykling chemiczny). Do recyklingu zalicza się również kompostowanie (recykling organiczny), jednak podlega mu tylko specyficzna grupa polimerów degradowalnych2-5. Tworzywa te stosowane są tam, gdzie powstają odpady małogabarytowe i znacznie zanieczyszczone, co ze względów ekonomicznych wyklucza mycie i recykling innymi metodami. Najczęściej stosuje się je do wyrobu opakowań (worki, butelki, pojemniki), jednorazowych tacek, kubków, talerzy i sztućców używanych w żywieniu zbiorowym, do wytwarzania folii rolniczych i doniczek, a także środków higieny osobistej.


Oznakowanie opakowań biodegradowalnych stosowane w Niemczech,...

Wykup dostęp do płatnych treści Portalu Komunalnego!

Chcesz mieć dostęp do materiałów Portalu Komunalnego Plus?