Kultura wierzby
Wierzby wpisały się w polski krajobraz jako symbol kultury ludowej. Od wieków powszechnie sadzono je na miedzach pól, w obejściach zagród wiejskich, przy drogach i gościńcach. Jej popularność bynajmniej nie wynikała z powodów estetycznych. W Polsce występuje ok. 30 gatunków i kilka mieszańców wierzb. Wśród nich wierzba biała (Salix alba L.), wierzba krucha (Salix fragillis L.), wierzba laurowa (Salix pentandra L.), wierzba migdałowa (Salix triandra L.), wierzba iwa (Salix caprea L.), wierzba uszata (Salix auvita L.), wierzba szara (Salix cinerea L.), wierzba rokita (Salix rosmarinifolia L.), wierzba purpurowa (Salix purpura L.).
Wierzby jako nieliczne drzewa, ukorzeniają się z ciosanych kołów pozbawionych korzenia, wkopywanych lub wbijanych na wiosnę wprost do gruntu. Kołki te nazywano „żywokołami”. Wierzby są drzewami mało wymagającymi, szybko rosnącymi. Wśród drzew krajowych mają największy przyrost roczny masy drzewnej. Posiadają drewno miękkie, łatwo łupliwe o niskich właściwościach mechanicznych i dużej skłonności do paczenia się. Jest ono łatwe w gięciu i obróbce, lecz nietrwałe – szybko ulega rozkł...
