Fytoftorozy roślin wrzosowatych

Pierwsze jej ogniska stwierdzono na różanecznikach i wrzosach w latach 1992-1993 i od tego czasu zarówno te rośliny, jak i Phytophthora znajdują się w kręgu zainteresowań fitopatologów europejskich i amerykańskich.

Pierwszy raz tę chorobę dostrzeżono na różanecznikach w latach 90. XX w. w Niemczech i Holandii. Nową chorobę określono jako zarazę wierzchołków pędów, którą fitopatolodzy oznaczyli jako Phytophthora ramorum. Objawem jej jest brunatnienie ogonków liściowych na liściach wierzchołkowych. Następnie zgnilizna rozszerza się na blaszki liściowe wzdłuż nerwu głównego, atakując dalsze części rośliny (fot. 1). Niekiedy na blaszkach – w różnych miejscach – mogą pojawić się nieregularne, brązowe, z czasem brunatniejące plamy (fot. 2). Zainfekowane liście opadają nawet przy delikatnym dotknięciu pędu, a przy wietrznej pogodzie mogą zostać przeniesione nawet kilkadziesiąt metrów od rośliny, porażając następne różaneczniki czy wrzosy.