Elektroodpadowa fikcja
W Centrum Informacyjnym Polskiej Agencji Informatyzacji i Inwestycji Zagranicznych w Warszawie 24 marca 2010 r. w odbyła się zamknięta debata i konferencja. Związana była z raportem opracowanym przez Instytut Badań nad Gospodarką Rynkową (IBnGR) o rynku zużytego sprzętu (ZSEE) w Polsce.
Raport został zamieszczony w Internecie (m.in. na stronie Instytutu1). Celem debaty była prezentacja nieprawidłowości, jakie występują w systemie zbierania i przetwarzania zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego w Polsce. W omawianym dokumencie, zatytułowanym „Funkcjonowanie i nieprawidłowości w systemie zarządzania zużytym sprzętem elektrycznym i elektronicznym w Polsce”, zostały opisane zasady funkcjonowania systemu i występujące nieprawidłowości oraz zaprezentowane konkretne rozwiązania systemowe, niezbędne do uzdrowienia systemu. Podejmę próbę krytyki tegoż opracowania, gdyż w niektórych zagadnieniach prezentuję zupełnie odmienne stanowisko, a także wykażę, że autorzy opracowania w kilku miejscach podali nieprawdę.
Po pierwsze, w rozdziale 1.2 „Regulacje w Polsce” na stronie 12 nie wskazano, że umowa z organizacją odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego lub wniesienie zabezpieczenia finansowego dotyczy wprowadzania sprzętu tylko do gospodarstw domowych. Wobec powyższego można odnieść mylne wrażenie, że każdy wprowadzający sprzęt musi skorzystać z jednej z ww. form zabezpieczenia.
