Jarząb mączny

W drugiej połowie maja w niektórych parkach lub przy ulicach miast, np. w Poznaniu u zbiegu ulic Żeromskiego i Przybyszewskiego, przyciąga uwagę niewysokie drzewo o niemal kulistej koronie, pokrytej gęsto rozwijającymi się liśćmi o białej barwie. Kolorystyka pochodzi od obfitego kutneru włosków na obydwu stronach blaszki liściowej. Z upływem czasu włoski na górnej stronie liści zanikają, a ona sama  staje się ciemnozielona (u niektórych drzew zielono-szara) i lekko błyszcząca, a filcowate włoski pozostają na ich spodzie. Tym oryginalnym drzewom jest jarząb mączny (Sorbus aria), należący do rodziny różowatych (Rosaceae). Gatunek ten jest blisko spokrewniony z jarzębem pospolitym, czyli znaną powszechnie jarzębiną (Sorbus aucuparia), obradzającą obficie owocami koloru pomarańczowego i czerwonego.

 

Jarząb mączny jest naszym drzewem rodzimym, występującym w niższych partiach Tatr i Pienin. Dziko rośnie także w południowej i środkowej Europie oraz w północno-wschodniej Afryce. Tworzy drzewa niskie, 6-12 (15) m wysokości, zwykle o krótkim pniu, zwieńczonym szerokostożkowatą lub kulistą, regularnie zbudowaną koroną o szerokości 4-7 m. Korona starszych drzew jest luźniejsza. Rośnie powoli, dożywając 200 lat. Młode pędy również pokrywa białoszary kutner, który później zanika, a ich skórka jest oliwkowozielo...