Transport miejski, często zamiennie nazywany komunikacją miejską, zdefiniowany został w Ustawie z 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (DzU z 2004 r. nr 204, poz. 2088, z późn. zm.) jako przewóz regularny, wykonywany w ramach lokalnego transportu zbiorowego, w granicach administracyjnych miasta albo miasta i gminy, miast albo miast i gmin sąsiadujących, jeżeli zawarły porozumienie lub utworzyły związek międzygminny w sprawie wspólnej realizacji komunikacji na swoim obszarze.
Ustawodawca pod zwrotem „przewóz regularny wykonywany w ramach lokalnego transportu zbiorowego” identyfikuje pięć typów środków komunikacji miejskiej: autobusy, trolejbusy, tramwaje, metro i szybką kolej miejską.
Zgodnie z wynikami kontroli przeprowadzonej przez NIK w listopadzie 2009 r. w ośmiu największych ośrodkach miejskich w Polsce stan taboru, infrastruktury i systemów zarządzania transportem publicznym jest niezadowalający. Brakuje spójności i konsekwencji w działaniach dotyczących transportu zbiorowego, uprzywilejowania komunikacji miejskiej (np. buspasów), ograniczenia ruchu samochodów w centrach miast czy upowszechnienia komunikacji rowerowej. Bardzo rzadko pojawiają się również takie rozwiązania jak wielofunkcyjne węzły i punkty transportowe czy inteligentne systemy zarządzania transportem miejskim.
Konsekwencją opisanej sytuacji jest m.in. obniżanie się z...